آقا نیامدی
می ترسم 
فردا باز حضرت خورشید 
جمعه ای دیگر را نوید خواهد داد
می ترسم که باز هم نیایی
می ترسم که طلوع درخشان خورشید را هزاران بار ببینم و تجربه کنم
اما آن را در حضورت نه ببینم و نه تجربه کنم
مادرت کجاست
کجاست که ببیند فرزندش از خجلت کرده ها و ناکرده هایمان خجل و مهجور است.
تو کجایی
کجایی که امام منی و من گمراه و سر در گم را هدایت نمی کنی
امام منی و من شیعه ی تو
شیعه ی پدرت
مادرت
حسین مادرت
اگر گمراهم و گناهکار 
تو بیا و هدایتم کن
بیا و با من حرف بزن
بیا و جواب هزاران چرایم را بده
چگونه مرا بازخواست می کنی
وقتی حتی یک بار به من سر نمی زنی؟
من ضعیفم
گمراهم
گرفتارم
آنقدر در مشکلاتم غرقم و مغرور و گمراهم
که توان تشخیص درستی از زشتی ام نیست
حال که به تو نیازمندم
پس رهایم نکن
و الا فریاد می زنم 
امامم مرا رها کرده و من گمراه شدم
مسیحیان که مسیح به شما آرامش داده است 
یهودیان که به زور بیت المقدسی را اشغال کرده اید
امام ما مسلمانان ما را به حال خویش رها کرده
به او بگویید بیاید
بیاید و مرا ببیند
من مسلمانم که اینگونه تنهایم و به هر دری می زنم از آن رانده می شوم
امام مهربان و خدای کریمم مرا رها کرده اند
بگذار خاموش شوم
بگذار در این تنهایی نمیرم
می دانی که شکی به وجودت ندارم
اما متعجبم
تو برای انان که می خواهند می توانی حاضر و ظاهر شوی 
چگونه در برابر ندای "هل من ناصر ینصرنی" من خاموشی و بی تفاوت؟
این ندا آیا برایت تداعی گر ندایی نیست؟
در برابر چنین خواهشی چه می گویی؟؟

جمعه ی دیگر دیر است
همین فردا بیا
دلم از ندیدنت دلگیر است
فرصتی نیست
بیا که وقت بسی تنگ است
به امید دیدار زودهنگامت
فرح
21/3/88